Haarlem

In de jaren 90 werd duidelijk dat veel huizen in Haarlem getroffen waren door palenpest. Palenpest treed op bij huizen op grenenhouten palen, waarbij bacteriën het hout aantasten. Doordat de fundering aangetast wordt, zal het huis uiteindelijk verzakken.

Aangezien de bacteriën er ongeveer 70 jaar over doen om een heipaal op te eten, doet het probleem doet zich vooral bij huizen gebouwd aan het begin van de 20e eeuw. De gebruikelijke oplossing is het vervangen van de gehele fundering door betonnen palen. Dit is vrij kostbaar en de hele benedenverdieping moet op de schop. Een alternatief is complete sloop en nieuwbouw van de huizen.

Bij veel huizen die last hadden van de palenpest stonden meerdere huizen op een gezamenlijke fundering. De fundering van meerdere huizen moest dan in één keer vervangen worden. Bewoners werden verzocht opdracht te geven tot het vervangen van hun fundering. Hadden ze dat nog niet gedaan vóór een bepaalde datum, dan zou de gemeente er opdracht toe geven en de kosten op de bewoners verhalen. Uiteraard was niet iedereen het hier mee eens en er was dan ook een enkele rechtszaak voor nodig, waarbij de Gemeente Haarlem in het gelijk gesteld werd.

De palenpest deed zich ook voor in huizen op de Teding van Berkhoutstraat. Een bord op de gevel van nummer 48 herinnert daar aan:

Jan Haverkort was destijds de wethouder stedelijk beheer en volkshuisvesting. De term "fuco" verwijst hier naar het funderings- en casco onderzoek, waarbij de conditie van de fundering wordt vast gesteld. Deze huizen zijn in 1999 voorzien van een nieuwe fundering van betonnen palen.

Nummers 48 tot en met 70 hebben een nieuwe fundering gekregen. Nummer 44 en 46 waren echter al ingezakt en deze zijn niet gerestaureerd. De ramen werden dichtgetimmert en de deuren voorzien van een hangslot. Echter, eind september 2009 bleek dat er toch mensen woonden, voor een periode van enkele weken. De gemeente liet hierop de deuren dicht timmeren. Op de gevel staat een waarschuwing over dat het pand onbewoonbaar is.